Msza św. w Pierwszy Piątek miesiąca.

W każdy pierwszy piątek miesiąca odprawiana jest w kaplicy pw. Wszystkich Świętych msza św. wotywna ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa (msza św. czytana).

Po mszy św. wystawienie Najświętszego Sakramentu i nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Podczas nabożeństwa odmawiany jest Akt zadośćuczynienia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa – tekst zamieszczony w Reprincie Mszału rzymskiego (mszalika codziennego) w przekładzie i opracowaniu benedyktynów tynieckich, wydanego w Poznaniu w 1963 r., na str. 1466. Natomiast w mszaliku z 1949 r.,  znajduje się na stronie 1771 – opracowanym przez benedyktyna O. G. Lefebvre’a. Ten tekst podaję również poniżej:

Akt Zadośćuczynienia (Wynagrodzenia) Najświętszemu Sercu Pana Jezusa

Kapłan: “O Jezu Najsłodszy, któremu za miłość bez granic ludzie w niewdzięczny sposób odpłacają tak wielkim zapomnieniem, opuszczeniem i wzgardą, oto my, rzucając się do stóp Twoich ołtarzy *, szczególnym hołdem czci pragniemy wynagrodzić tę grzeszną oziębłość i krzywdy, jakie ze wszech stron ranią Najmiłościwsze Twoje Serce. Pomni wszelako, że i my sami nie zawsze byliśmy wolni od tych niegodziwości, żalem przeto najgłębszym przejęci, błagamy przede wszystkim o miłosierdzie dla siebie. Jesteśmy gotowi dobrowolnym zadośćuczynieniem wynagrodzić nie tylko za grzechy, któreśmy sami popełnili, ale i za występki tych, co błądzą z dala od drogi zbawienia i zatwardziali w niewierze, nie chcą iść za Tobą, Pasterzem i Wodzem, albo zdeptawszy obietnice Chrztu świętego, zrzucili z siebie najsłodsze jarzmo Twojego prawa.
Wierni: Za te wszystkie opłakania godne występki, chcemy wynagrodzić i każdy z nich pragniemy naprawić.
Kapłan: A więc: brak skromności i wszelki bezwstyd w życiu i strojach, liczne owe sidła zastawione na niewinne dusze, lekceważenie dni świętych, ohydne bluźnierstwa miotane przeciwko Tobie i Twoim Świętym, obelgi rzucane na Twego Namiestnika i na stan kapłański, bezczeszczenie nawet samego Sakramentu Boskiej miłości przez Jego zaniedbywanie i przez okropne świętokradztwa, wreszcie publiczne wykroczenia narodów wyłamujących się spod praw i kierownictwa ustanowionego przez Ciebie Kościoła.
Wierni: Obyśmy krwią własną mogli zmyć te wszystkie zbrodnie!
Kapłan: A tymczasem, by naprawić zniewagi czci Bożej, składamy Ci zadośćuczynienie, jakie Ty sam Ojcu na krzyżu ofiarowałeś i które co dzień na ołtarzach ponawiasz, w połączeniu z zadośćuczynieniem Bogarodzicy Dziewicy, wszystkich Świętych i pobożnych dusz wiernych. Przyrzekamy z głębi serca wynagrodzić – o ile za łaską Twoją stać nas będzie – za przeszłe własne grzechy i obojętność na tak wielką miłość Twoją: przez wiarę stateczną, czyste życie, dokładne zachowanie prawa ewangelicznego, zwłaszcza prawa miłości.
Wierni: Postanawiamy również według sił swoich nie dopuścić do nowych zniewag i jak najwięcej dusz pociągnąć do wstępowania w Twoje ślady.
Kapłan: Przyjmij, błagamy, o Najłaskawszy Jezu, za przyczyną Najświętszej Maryi Panny, Wynagrodzicielki, ten akt dobrowolnego zadośćuczynienia i racz nas aż do śmierci zachować w wierności obowiązkom Twej świętej służby przez wielki dar wytrwania, przez który wszyscy doszlibyśmy w końcu do tej ojczyzny, gdzie Ty z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz. Bóg, na wieki wieków.
Wierni: Amen.“

ODMAWIANY JEST RÓWNIEŻ
AKT POŚWIĘCENIA RODZAJU LUDZKIEGO NAJŚWIĘTSZEMU SERCU PANA JEZUSA

W swoim brzmieniu jest to akt ustanowiony – uzupełniony przez pap. Piusa XI w 1925 r. Niestety, został “okrojony” już 35 lat później, ponieważ, jak łatwo się domyślić, nie pasował dla nadchodzących “dobrych zmian”, które rozkwitły na Soborze Watykańskim II. Komu to przeszkadzało? [wyrzucony tekst zaznaczony na czerwono]. Próżno szukać więc tej modlitwy w oryginalnym brzmieniu w modlitewnikach wydanych po roku 1957, jak również w mszalikach, gdzie pojawiła się “poprawna treść” tego aktu. Z powodzeniem jednak znajdziemy ten akt w mszaliku z 1949 r., na stronie 1773, opracowanym przez benedyktyna O. G. Lefebvre’a, którego reprint został wydany w 2022 r. [jest do kupienia w Księgarni Sanktus].

K.: O Jezu Najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego, wejrzyj na nas korzących się u stóp ołtarza Twego.
W.: Twoją jesteśmy własnością i do Ciebie należeć chcemy;
K.: Oto dzisiaj każdy z nas oddaje się dobrowolnie Najświętszemu Sercu Twemu, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Tobą. Wielu nie zna Ciebie wcale; wielu odwróciło się od Ciebie, wzgardziwszy przykazaniami Twymi. Zlituj się nad jednymi i drugimi, o Jezu Najłaskawszy, i pociągnij wszystkich do Świętego Serca Swego. Królem bądź nam, o Panie, nie tylko wiernym, którzy nigdy nie odstąpili od Ciebie, ale i synom marnotrawnym, którzy Cię opuścili.
W.: Spraw, aby do domu rodzicielskiego wrócili co prędzej i nie zginęli z nędzy i głodu.
K.: Króluj tym, których albo błędne mniemania uwiodły, albo niezgoda oddziela; przywiedź ich do przystani prawdy i jedności wiary, aby rychło nastała jedna owczarnia i jeden pasterz. Królem bądź tych wszystkich, którzy jeszcze błąkają się w ciemnościach pogaństwa lub islamizmu, i racz ich przywieść do światła i królestwa Bożego. Wejrzyj wreszcie okiem miłosierdzia Swego na synów tego narodu, który był niegdyś narodem szczególnie umiłowanym. Niechaj spłynie i na nich, jako zdrój odkupienia i życia, ta Krew, którą oni niegdyś wzywali na siebie. Zachowaj Kościół Swój, o Panie, i użycz mu bezpiecznej wolności. Użycz wszystkim narodom spokoju i ładu. Spraw, aby ze wszystkiej ziemi od końca do końca, jeden brzmiał głos:
W.: Chwała bądź Bożemu Sercu, przez które nam stało się zbawienie; Jemu cześć i chwała na wieki. Amen.

więcej na ten temat: https://breviarium.blogspot.com/2013/11/akt-poswiecenia-rodzaju-ludzkiego.html