Zanim wejdziemy w to krótkie rozważanie dzisiejszej Ewangelii, może dobrze byłoby sobie wpierw wyobrazić osobę Pana Jezusa w wieczerniku, kiedy przejętym głosem mówi do Apostołów, a mówi nie tylko te słowa: „O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje” (w. 23b). „Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje…” (w. 24).
Św. Jan Ewangelista, niemal ¼ całej swojej ewangelii poświęca temu, co uczynił i powiedział Pan Jezus do Apostołów, właśnie w wieczerniku, tuż przed swoja męką (są to rozdziały: 13-17). Uważna ich lektura niejako rzuca jeszcze jaśniejsze światło na każde ze słów, tego dzisiejszego fragmentu Ewangelii.
O cokolwiek byście prosili Ojca…
Cały sekret proszenia, modlitwy, która chcielibyśmy, aby była skuteczna, polega przede wszystkim na tym, aby być w komunii z Chrystusem. Oczywiście, w każdej sytuacji wolno i nawet trzeba się modlić, ale jeśli rzeczywiście chcemy otrzymać to, o co prosimy, o co się modlimy, musimy trwać w Naszym Panu, żyć z Nim w komunii. 15 rozdział ewangelii Janowej nie pozostawia nam co do tego wątpliwości, że Komunia z Chrystusem, jest gwarantem otrzymania tego, o co prosimy. Rzecz oczywista że, Boga nie traktujemy, jak magiczną maszynkę do spełniania życzeń…
Jednak największy dar, jaki możemy sobie wyprosić, to dar Ducha Świętego, który pomaga nam we właściwym rozeznaniu tego, co jest wolą Ojca Niebieskiego. Czyli co, według Boga i Jego Opatrzności, jest nam i innym najbardziej potrzebne dla naszej doczesności, a co nade wszystko jest konieczne do zbawienia duszy!
O cokolwiek byście prosili Ojca…
Warto sobie uświadomić, co w tej chwili jest moją największą potrzebą serca? Powiedzmy o tym Naszemu Zbawicielowi. Czy umiemy też dodać do naszych próśb: „Chcę, jeśli także Ty tego chcesz”?
Warto również, w tych dniach poprzedzających Uroczystość Wniebowstąpienia i oczekiwania na Zesłanie Ducha Świętego, niejako zanurzyć się w Słowie Bożym, a szczególnie w słowach Pana Jezusa zapisanych od 13 do 17 rozdziału Ewangelii św. Jana. Co też chętnie czyńmy z pomocą Ducha Świętego. Amen.
